Werken met licht, duisternis en kleur

op de grondslagen en onderzoeksgegevens van Liane Collot D’herbois. Zij ontwikkelde de kleurenleer van J.W. van Goethe en Rudolf Steiner verder tot een dieper en spiritueel begrijpen en een praktisch omgaan met het schilderen; het zogenaamde “sluieren“ .

Ik heb 11 jaar les mogen hebben van een directe leerling/vriendin van Liane Collot en heb mij ook verdiept in deze kennis. Ik ben hier nu alweer zo’n 20 jaar mee bezig en probeer dit dan ook uit te dragen.

Licht en Duisternis zijn polariteiten, door polariteit ontstaat beweging. Zonder polariteit zou er geen leven zijn. Licht en Duisternis als oerprincipe zijn scheppende machten. De bewegingen, die ontstaan door het op elkaar inwerken van licht en duisternis worden als kleuren zichtbaar. We leren deze processen met houtskool en door de sluiertechniek zichtbaar te maken. Licht en Duisternis worden met deze schildertechniek als hoge scheppende principes erkend.

Met de Duisternis wordt bedoeld de oerduisternis, niet de nacht (als afwezig zijn van licht), niet het zwart. Uit de duisternis is alles onstaan, ook het licht. Als polariteit staat tegenover de duisternis het licht, het licht dat de eigenschap heeft ruimte te scheppen en vormend werkt.

Zodra het licht in de duisternis dringt komt er beweging in die duisternis en beweegt ze naar het licht toe. Eerst langzaam, maar als het licht toeneemt wordt de opstijgende beweging sneller.

Wordt het licht sterker dan wordt de duisternis transparanter en meer kristallijn; deze beweging wordt als kleur zichtbaar. Een werking tussen licht en duisternis kan heel dramatisch, maar ook harmonieus verlopen.

Het werken met houtskool maakt zichtbaar welke werkingen er van licht en duisternis uitgaan. Zij zijn de hoge scheppende machten waar de schepping van uitgegaan is. De bronnen van licht en duisternis zijn onzichtbaar. Door de werking van deze scheppende krachten ontstaat de ontmoeting. Dit is de beweging van de kleuren.

De mens is als driedelig wezen – van denken, voelen en willen – lichaam, ziel en geest – de microkosmische afspiegeling van het makrokosmische principe van licht, kleur en duisternis. In ieder mens ontstaat de schepping steeds opnieuw.
“De mens is als driedelig wezen – van denken, voelen en willen – lichaam, ziel en geest – de microkosmische afspiegeling van het makrokosmische principe van licht, kleur en duisternis. In ieder mens ontstaat de schepping steeds opnieuw.”